تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی ...عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت...فقط نشسته و گفتیم خدا کند که بیاید...
نظرات شما عزیزان:
روزگاري جاده بودم جاده ي غرق درتردد،جاده ي که از رفت آمدلحظه ي خالي نميشد من که بسياري غريبان رابه آبادي رساندم عاقبت خودماندم وتنهاي خود.
+ نوشته شده در شنبه 16 ارديبهشت 1391برچسب:, | ساعت7:7 | توسط زهرا |